Rozdział 16

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ

Perspektywa Marty:
Po upływie ok.1,5 godz. Paweł zatrzymał samochód i wysiedliśmy. Chłopak złapał mnie za rękę i ruszyliśmy w stronę górki:
-Gdzie mnie ciągniesz? - spytałam ze śmiechem
-Za tą górką czeka niespodzianka, więc nie gadaj tylko chodź - Zati puścił mi oczko i dalej szliśmy. 
Minęliśmy pagórek, a moim oczom ukazał się przepiękny obraz.
-O mój boże - powiedziałam zszokowana - Paweł nie wiem co powiedzieć.
-Nic nie musisz mówić, tylko siadaj i zapal świece, a ja naleje nam wina.
-Ej a jak my wrócimy do domu?
-Spokojnie, wszystko załatwiłem przyjedzie po nas o 23, mój brat
-No to w takim razie, lej śmiało to winko - uśmiechnęłam się szeroko i zapaliłam świeczki
Wieczór mijał nam w bardzo przyjemniej atmosferze, rozmawialiśmy na przeróżne tematy, śmialiśmy się i wygłupialiśmy. W pewnym momencie zadzwonił mój telefon, na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie Oli. Cholera. Powiedział w myślach.
-Marta, kurde, czekam na ciebie już pół godziny, coś się stało?
-Nie, po prostu zapomniałam o tym, żeby cie poinformować że jestem na randce z Pawłem. Przepraszam cię Olu. Obiecuję, że jutro do ciebie wpadnę.
-Na randce? Kobieto! A co z Andrzejem? - spytała się oburzona Ola.
-Nic, kompletnie nic! Przecież on mnie nie kocha, to ja staram sobie po prostu ułożyć życie, bo starą panną z trójką kotów to ja nie chce być! 
-A rozmawialiście chociaż ze sobą?
-Tak, w szpitalu. I wtedy jasno dał mi do zrozumienia, że mu na mnie nie zależy, chociaż ja głupia powiedziałam mu prawdę o tym że nadal go kocham.
-Marta, on był wtedy w wielkim szoku, nie tylko twoim wyznaniem, ale też tym że czeka go rehabilitacja.
-Dobra, Ola jutro o tym wszystkim pogadamy bo dzisiaj nie chce sobie psuć wieczoru.
-No jak chcesz, ale przemyśl sobie to wszystko, bo umawiając się z Pawłem oszukujesz samą siebie, że nie kochasz Andrzeja.
-A ty wszystko jak zwykle wiesz lepiej. Pa! 
Nie czekając na odpowiedź, rozłączyłam się i usiadłam nad brzegiem jeziora. Kurde, a może ona na serio ma racje, przecież ja nic więcej nie czuje do Pawła niż przyjaźń. Muszę, chyba zdecydować się na jeszcze jedną rozmowę z Wroną, bo moją pustkę w sercu tylko on może wypełnić. 
-Hej co jest? - Paweł usiadł obok mnie i popatrzył pytająco
-Myślę. - odpowiedziałam nie patrząc na chłopaka
-Coś się stało?
-Nie...znaczy tak, nie wiem Paweł, po prostu pewna sprawa nie daje mi spokoju.
-Chcesz pogadać
-Nie, nie teraz. Najpierw sama muszę to sobie jakoś ułożyć, ale obiecuję, że kiedyś ci to powiem
-Trzymam cię za słowo - Paweł przytulił mnie i pocałował w czoło- chcesz wrócić do domu?
-Tak. Przepraszam wiem, że ten wieczór powinien trochę inaczej wyglądać.
-Na prawdę nic się nie stało, a nawet nie zacząłem pić wina to wsiadaj do samochodu i cię odwiozę
Poszliśmy posprzątać po pikniku, Zati spakował wszystko do bagażnika i ruszyliśmy w drogę powrotną. O 20 byliśmy pod moim blokiem:
-Dziękuję ci Paweł - uśmiechnęłam się do siatkarza
-Nie ma za co, a i pamiętaj, że zawsze i w każdej sytuacji możesz na mnie liczyć.
Wysiedliśmy z samochodu i stanęliśmy przed drzwiami prowadzącymi do bloku:
-Odezwę się do ciebie jutro - powiedziałam 
-Okej, a Marta, mam nadzieję, że pojawisz się w niedzielę na meczu Skry.
-Oczywiście, że tak, już nawet miejsca VIP-owsie mam załatwione
-No to elegancko panno Nowak
-Oj panie Zatorski - westchnęłam teatralnie
Paweł na pożegnanie pocałował mnie w policzek, a ja zaczęłam z niego żartować:
-No to do jutro kochanie - posłałam mu w powietrzu całusa
-Erotycznych - zati wsiadł do auta i odjechał, a ja weszłam do klatki schodowej.

Perspektywa Andrzeja:
Był godzina 19, a ja nie mogłem usiedzieć w miejscu, cały czas myślałem o Marcie, na treningu rozmawiałem z Karolem, który dal mi jej adres. Bałem się tam jechać, ale za bardzo ją kocham, żeby tchórzyć jak jakiś 5 letni dzieciak. Ubrałem się, zamknąłem mieszkanie i wsiadłem do samochodu. Po drodze, kupiłem bukiet kwiatów. Gdy byłem pod blokiem wysłałem SMSa do Karola: "Stary, idę do niej. Trzymaj kciuki :)" 
Wysiadłem z samochodu, wziąłem bukiet i skierowałem się stronę bloku Marty. Byłem już kilka kroków od budynku, gdy ją zobaczyłem. Wysiadała z samochodu, a zaraz za nią... Paweł Zatorski. Jednak to nie najgorsze dopiero miało nadejść. Zati pocałował ją w policzek, a ja usłyszałem tylko dwa zdania:
-No to do jutra kochanie.
-Erotycznych.

Nie wierzyłem, że to się dzieję na prawdę. Przecież ona mnie zapewniała, że nadal mnie kocha, a tu proszę. Jaki ja byłem głupi. Ze łzami w oczach, wróciłem do samochodu, a bukiet wyrzuciłem do kosz. Wsiadłem do pojazdu i napisałem do Karola: "To wszystko jest jakieś pojebane, a moje życie nie ma sensu. Jutro nie będzie mnie na treningu i rehabilitacji wymyśl coś" Wysłałem wiadomość i wyłączyłem telefon. Puściłem radio w którym leciała piosenka idealnie opisująca mój stan. Ze łzami w oczach kierowałem się w nieznanym kierunku, jak najdalej od tamtego miejsca i wszystkich ludzi.